Eindelijk gaan jullie op vakantie! Je hebt er zo lang naar uitgekeken en dan wil…
“Krijgt papa nog een kus?” Nee, Norah is veel te druk met haar speelgoed. Zij heeft natuurlijk ook niet door dat papa niet gewoon naar zijn werk gaat, maar dat hij negen dagen ‘verdwijnt’ naar Hilversum voor cd-opnames. De volgende ochtend als ik haar uit bed haal, wil ze meteen naar onze slaapkamer. “Papa?” “Nee”, zeg ik. “Papa is er niet.” “Papa naar werk?” Tjsa, laten we het daar maar op houden. Voor Norah gaan namelijk alle mensen die weggaan naar werk. Ook oma aan het eind van een oppasdag. Het eerste weekend is het “Papa?” bij elk geluid dat ze hoort. Van de buurman die de deur dichttrekt tot onze kat die de trap afkomt. “Nee, dat is niet papa Noor.” “Papa werk?” “Eu..ja.”
Maandagochtend gaan we skypen. Norah is al bekend met dit fenomeen, omdat ze regelmatig met opa en oma en Ayla (de hond van) skypet. Helaas zien we dit keer alleen een soort grijze vlek die af en toe beweegt. “Papa?” vraagt Norah vertwijfeld. De verbinding blijkt niet goed genoeg (zo grauw en rock-en-roll ziet papa er nu ook weer niet uit).
Die middag lukt het skypen wel. Maar of Norah nu echt enthousiast is? Ik: “Kijk! Papa! Jaaah!” David: “Hey! Norah!! Hi!!”. Ja, we waren echt Dora-enthousiast. Maar Norah lijkt niet echt onder de indruk. Na een minuut schudt ze nee en wil ze weer gaan spelen. En zo gaat het eigenlijk elke keer als we proberen te skypen. Au..
Ondertussen wordt papa trouwens wel gemist als we bij de kinderboerderij zijn. Hij durft wel met haar in het geitenverblijf en hij durft wel bij Eva het grote varken te kijken. Mama is een veel te grote schijterd.
Na negen dagen zwoegen in de studio komt papa thuis. Gelukkig is ze nu wel heel enthousiast als ze hem ziet en binnen vijf minuten springt ze bovenop hem. Ook iets wat papa toch net iets beter kan: stoeien. Als ze s ’avonds op het verschoningskussen ligt, pakt ze zijn hoofd met twee handjes vast en trekt hem naar zich toe. “Papa kuffel.” Ze heeft papa dus toch wel echt gemist. “Krijgt mama ook een knuffel?” vraag ik. “Nee.” Duidelijk. Misschien moet ik ook maar even een paar dagen weg…