Om het hardst happen ze in druiven en ander gezonds. Het ziet er gezellig uit, ik duik nog even in mijn Jill Mansell, maar luister natuurlijk stiekem mee of alles goed gaat. Heerlijk, hoe makkelijk kleuters elkaar altijd weten te vinden en hoe vanzelf het dan gaat. Ik kijk op van mijn boekje als ik hoor dat de moeder zich voorstelt.

‘Heeeeeeeeeeeeee’, roept mijn dochter. ‘EVA???? Ik ken ook een varken dat Eva heet!’

Ze kijkt zeer voldaan, want ha, dat heeft ze toch maar even mooi onthouden. Ik sla mijn handen voor m’n gezicht. Ogottogot, dit zei ze niet echt he? Ik gluur door m’n vingers en zie dat ze het wel zei.

Ik doe het enige wat ik kan doen. Ik trek m’n schouders op en kijk haar verontschuldigend aan. Zonder woorden, zoals alleen moeders dat kunnen. Zij seint terug dat het goed is.

Later, als Hannah weer op mijn kleedje zit, en de aardige moeder die hard moest lachen weer verdwenen is, zegt Hannah verontwaardigd: ‘ja maar maaahaaam, dat varken heet echt Eva hoor. En die is ontzettend groot en vet.’ Dat zei ze dan weer niet. Gelukkig maar.

P.s. Ben je nieuwsgierig naar Eva? Je vindt dit enorme varken op kinderboerderij het Boegbeeld. Zij hebben deze leuke foto van Eva ook gemaakt 🙂