De laatste peutermaanden | bijna vier

“Veel plezier ermee“, zeg ik tegen de jonge meid die zojuist onze rode buggy heeft opgehaald. Vorige week verkocht ik al de multifunctionele kinderwagen en de te klein geworden kleertjes staan netjes ingepakt om naar de kraambank te worden gebracht. Alleen het ledikantje op de schuurzolder herinnert mij nog aan de babytijd van mijn jongste zoon. Het einde van een tijdperk is daar. Mijn laatste peuter wordt bijna 4..

De brief
Vorige maand lag een brief van de gemeente in de bus, waarin stond dat wij Benjamin in moesten schrijven voor school. Dus togen wij naar de schooldirecteur, want die doen dat nog zelf op kleine scholen, en schreven wij onze jongste spruit in. Met nog 4 maanden te gaan, lijkt het nog best een ver-van-mijn-bedshow. Maar zoals je weet, vliegt de tijd wanneer je jonge kinderen hebt en zal het vast sneller gaan dan ik verwacht.

Nieuwe uitdaging
Ik moet eerlijk bekennen, dat dit vooruitzicht mij minder aangrijpt dan ik had gedacht. En ook minder aangrijpend is als bij zijn oudere broers. Toen we voor Sam een school zochten en hem inschreven, heb ik ontelbaar veel brokken in mijn keel moeten wegslikken. En ook bij Cas was dit zeker niet minder. Maar nu heb ik er eigenlijk wel vrede mee. Benjamin is klaar voor deze stap, klaar voor de uitdaging, klaar om kleuter te worden.

Stilte
Nu wil ik niet beweren dat het me helemaal niets doet. Integendeel, de tijd die ik nu met hem alleen doorbreng is mij ontzettend veel waard. Hij kan heerlijk alleen spelen, brengt me de hele dag fictieve ijsjes en hij stelt de meest uiteenlopende ‘levensvragen’. Ja, die ochtenden met hem ga ik enorm missen en ik zal moeten wennen aan de stilte in huis. Maar de wetenschap dat hij nog meer gaat leren, vriendjes voor het leven kan gaan maken en zijn vrolijkheid met nog meer mensen gaat delen, die brengt mij heel veel geluk.