Bijna VIER | Column van Claudia

Ze fladdert van feestje naar feestje. Regelt haar eigen speeldates. Is druk met letters, wil haar naam leren schrijven. Zit overal met de neus tussen, hoort en ziet alles, wil (te) veel op één dag. Als iemand vraagt hoe oud ze is, zegt ze al maanden ‘bijna VIER’ in plaats van drie. Elk ander kindje krijgt hem steevast ook voor de kiezen: ‘Hoeveel ben jij? Ik bijna VIER’. Oh, en als ik een foto van haar maak, steekt ze standaard vier vingers op. Dat er even geen twijfel over bestaat.

Ze is er dus nogal mee bezig. En ik word er vooral maar wat sentimenteel van. Ik, ja. Die nuchtere.
Waar zijn die vier jaren gebleven?

Onze vrije maandag is heilig. We kletsen, tutten, spelen, gaan erop uit, doen rondjes langs vriendjes en vriendinnetjes, hangen, shoppen en zulks. Een hele dag alleen wij twee. Ik geniet daarvan, zij ook.
Maar ik kan straks gewoon weer aan het werk op maandag. Want the next magic thing: naar school.
S C H O O L. Ik dacht het nog even uit te stellen, maar na de zomervakantie beginnen was zó niet bespreekbaar.
Ze keek me aan alsof ik voor haar ogen haar Elsa jurk in de brand stak. Duidelijk.

Afgelopen weken was ze druk met feestjes van vriendinnetjes die inmiddels die magische vier ‘zijn’. Komend weekend vieren we de vierde verjaardag van haar neef. Ze is dan ook al druk bezig met de voorbereidingen van haar eigen feestje. Ze weet wie er mogen komen, wat ze wil doen en wat ze gaat vragen. Vertelt me dat ik niet moet vergeten de taart te regelen. Ze laat niets aan het toeval over.

Mevrouw is er klaar voor, en vooral ook aan toe. Dat hele VIER en SCHOOL gebeuren. Mama nog niet.
En voor wie na dit alles denkt dat ze over drie weken ofzo dan eindelijk mag: gelukkig voor mama is ze nu nog drie en moet ze ook nog DRIE maanden geduld hebben.